Vanavond is de Superbowl. Hoewel ik niet echt een superfan ben, kijk ik deze wedstrijden wel ieder jaar op tv. Als correspondent deed ik ieder jaar kort verslag op de radio, meestal in de vorm van een korte audiocompilatie. American Football is in Nederland geen grote sport en de luisteraars waren geïnteresseerd in wie er in de pauze optrad, niet wie de wedstrijd won. Het was nog best een stressklus want de wedstrijd begint na middernacht in Nederland en kon uitlopen tot 4 uur 's ochtends. En dan moest ik het verhaal afmaken terwijl de ochtendploeg van het Radio 1 Journaal al binnenkwam. Wel een kick als het dan toch nog op tijd af is. Tijdens mijn Parijse periode verdween de NFL helemaal naar de achtergrond.
In mijn huidige functie is sport steeds belangrijker aan het worden. De VS is in 2026 mede-organisator van het WK Voetbal (samen met Mexico en Canada) en in 2028 worden de Olympische Spelen gehouden in Los Angeles. En dat levert kansen op voor internationale bedrijven, waaronder Nederlandse. Reputatie-onderzoek wijst bovendien uit dat Amerikanen ons zien als een sportief land. Dus we zijn ook op sportgebied logische partners.
Opnieuw Katrina
Het vorige blog ging over Katrina en een van de belangrijkste symbolen van de ellende was het American Football-stadion de Superdome in New Orleans. De Superdome was door de overheid aangewezen als de schuilplaats voor mensen die de stad niet tijdig konden ontvluchten. Helaas was de schuilplaats zelf niet opgewassen tegen het natuurgeweld: de stroom viel uit, er was geen stromend water meer en onvoldoende personeel om de orde te bewaken.
In de New York Times van 8 augustus 2006 las ik interviews met enkele medewerkers in de Superdome. Ze vertelden over de paniek, de chaos en de erbarmelijke omstandigheden waaronder de mensen moesten leven. Onder de medewerkers was ook een Nederlandse Amerikaan, Benny Vanderklis, hoofd Beveiliging van het stadion. Hij was in 1989 vanuit Nederland naar Amerika verhuisd. Volgens het Amerikaanse leger zijn in en om de Superdome tien mensen omgekomen.
Ron Linker in de Superdome, vijf jaar na Katrina (zomer 2010)
Eind augustus 2006 was ik terug in New Orleans, een jaar na de storm. Het was de vooravond van een grote herdenking. In de Superdome sprak ik met Vanderklis die nog emotioneel was. Vooral omdat hij zich zo hulpeloos voelde: hij kon de slachtoffers niet helpen. Ik had ook nog een gesprek met Jan Aalders, die in 1953 reddingwerker bij de Watersnoodramp in Nederland was geweest en nu dus in New Orleans woonde. Hoe klein kan de wereld zijn?