Amerikanen overtuigen tegen Nieuw-Zeeland

Mooie pot van de Amerikanen. Lang geleden dat ik van het team genoten heb. En dit is dan nog het elftal zonder de grote sterren. 4-1 is een prima resultaat, en het biedt vooruitzichten op de tweede ronde. Ook de manier waarop de Amerikanen het deden biedt vertrouwen. Ze dwongen het resultaat af, Nieuw-Zeeland kwam er niet aan te pas.

Coach Mitrovic heeft z'n zaakjes goed voor elkaar. Hij heeft een degelijk basiselftal en kan met invallers de wedstrijd omgooien als het nodig is. Het elftal voelt als een team, er lijkt geen onenigheid te zijn.

Paxten Aaronson

De speler die er nu al twee wedstrijden positief uitspringt is Paxten Aaronson. Hij is snel, gretig en technisch goed aan de bal. Hij doet me echt denken aan z'n grote broer Brendan. Het is een speler waarvoor mensen naar de stadions komen. Ik vond dat hij in de wedstrijd tegen Frankrijk al een doelpunt verdiende, en mooi dat hij tegen Nieuw-Zeeland scoorde. Paxten heeft dit jaar een tijdje voor Vitesse gespeeld. Hij is voor niemand bang en ik ben benieuwd hoe ver hij de VS kan brengen.

Van tevoren had ik ook veel verwacht van Gianluca Busio. Tegen Frankrijk had hij het moeilijk, zeker na de achterstand, maar in de wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland voelde hij zich een vis in het water. Scoorde zelfs een doelpunt. Hij deelde mee in de euforie totdat hij er geblesseerd van af moest. Op dit moment weet ik niet hoe ernstig de blessure is, het leek me een knieblessure. Het zag er niet goed uit: als een speler op volle snelheid ineens inhoudt en begint te hinkelen, denk je al gauw aan een hamstringblessure, en dat zou einde toernooi betekenen. Afwachten.

Céline Dion

Het toernooi voelt nu wel aan alsof het echt gestart is. Ik vind het eigenlijk raar dat er sportwedstrijden zijn die zich afspelen voor de officiële opening. En wat voor opening! Er zijn regelmatig momenten waarop ik Parijs mis en gisteravond was echt zo'n moment. Ontroerend mooi hoe Céline Dion een prachtige openingsceremonie afsloot vanaf de Eiffeltoren.

Guinea

Ik wachtte even met het publiceren van dit blog omdat de Fransen aan het spelen waren tegen Guinea, en het stond lange tijd 0-0. Er waren twee afgekeurde buitenspeldoelpunten van Guinea, maar uiteindelijk gingen de Fransen opnieuw met de overwinning aan de haal. Geen 3-0 zoals tegen de Amerikanen, maar een magere 1-0. Dat betekent dat het er voor de VS nog altijd goed uitziet, maar helemaal gerust kunnen ze niet zijn. De Fransen maakten wederom geen indruk, zijn vrijwel zeker door, en zouden best eens kunnen verliezen van Nieuw-Zeeland. In dat geval moeten de Amerikanen niet alleen winnen van Guinea dat uitgespeeld is en dus frank en vrij kan voetballen, maar ook hopen dat ze op doelsaldo doorgaan,

USMNT onderuit tegen Frankrijk, maar niet kansloos

Geen schijn van kans denk je bij een 3-0 nederlaag. Maar als je de wedstrijd gezien hebt, en inzoomt op details, zie je dat de VS niet kansloos waren in hun eerste wedstrijd tegen titelfavoriet Frankrijk op de Olympische Spelen.

De Fransen hadden meer balbezit, maar niet overweldigend meer: 53-47%. De Fransen schoten vaker op doel: 4 tegen 3, evenmin een groot onderling verschil. De Franse doelman hield drie schoten uit het doel en eentje trof de lat. De Amerikaanse doelman wist helaas niet een schot te blokkeren.

Schulte

De keeper van de VS heet Patrick Schulte (23). Ik kon er niet achter komen of hij Nederlandse voorouders heeft, maar dat zou me met zo'n achternaam niet verbazen. Hij heeft een trainingsstage gehad bij Feyenoord vijf jaar geleden en wordt in de VS gezien als een keeper voor de toekomst en een alternatief voor Matt Turner. Gisteravond had hij een ongelukkige avond. De ervaren centrale verdediger die ooit voor mij stond, zei altijd: "Als een keeper in actie moet komen, heeft de verdediging al fouten gemaakt", en dat klopt als een bus. Twee keer mochten de Fransen van afstand op de goal schieten en twee keer was het raak.

Bizarre ontknoping

De Franse doelpunten kwamen uit de lucht vallen. Ze vielen in een periode waarin de Amerikanen sterker waren. Twee keer raakten ze de lat, een jeer werd een doelpunt afgekeurd en drie keer maakte de Franse keeper dus een fabelachtige redding. Vooral Paxton Aaronson maakte indruk en was voortdurend dreigend. Twee keer een lucky shot van (grote) afstand en daarna een countergoal en Amerika was eraan voor de moeite. Geen schande tegen het gastland dat eerder op de dag zag hoe Argentinië punten verloor tegen Marokko in een wedstrijd met een bizarre ontknoping. Nadat de vijftien (!) minuten voorbij waren, scoorde Argentinië de gelijkmaker, hetgeen leidde tot ongeregeldheden op de tribune. Het stadion werd ontruimd en pas na twee uur kon er worden doorgespeeld. Hoeveel tijd er toen nog op de klok stond wist alleen de scheidsrechter. Die had inmiddels van de VAR gehoord dat de Argentijnse goal afgekeurd moest worden vanwege buitenspel. En zo kwamen beide elftallen in een leeg stadion opnieuw het veld op voor een handvol tellen en een afgekeurde goal. Marokko trok aan het langste eind en gaf de zege niet meer weg.

Zaterdag moeten de Amerikanen in hun tweede wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland. Het is zaak voor coach Mitrovic om het team op te peppen, want het moet dus nog effectiever.

Guus Hiddink is de ideale opvolger voor Gregg Berhalter

Ja, ik weet het, Guus Hiddink is met pensioen gegaan. En om van 74-jarige te vragen om z'n boel weer in te pakken voor een avontuur in de Verenigde Staten is lastig.

Het is ook een hele lastige klus. Niet eentje die je kunt vergelijken met andere bondscoaches. Wat maakt de opdracht voor de nieuwe coach van USMNT zo moeilijk?

1. Dit land heeft geen lange voetbalgeschiedenis. Alhoewel de MLS sinds de komst van onder meer Lionel Messi een sprong voorwaarts heeft gemaakt, is er nog steeds niet sprake van een naitonale opleving. De meeste Amerikanen houden vast aan de traditioneel Amerikaanse sporten: American football, ijshockey, basketbal en honkbal. Voetbal is in opkomst, maar het heeft hier nog geen wortel geschoten. Dat betekent dat een nieuwe bondscoach allerlei aanpassingen moet doen om het nationale team goed te kunnen bedienen. Tijdens de Copa América hebben we kunnen zien dat de velden er slecht aan toe zijn. Bovendien zijn ze niet op de juiste maat. Dat voorspelt weinig goeds voor de komende periode.

2. Dit land is groot. Er zullen veel reisbewegingen zijn om spelers te scouten. Het maakt nogal uit of je in Los Angeles wat spelers gaat bekijken en dan vervolgens naar Chicago om daar aan de slag te gaan. De grootste reisbewegingen zijn echter naar Europa. Daar spelen topspelers als Pulisic, Reyna en Jedi Robinson. Een nieuwe coach moet fit genoeg zijn om al die vliegbeweingen en jetlags te doorstaan.

In de put

3. Het team zit in een diepe put. Dat is eigenlijk al zo sinds de WK-wedstrijd tegen Nederland. Niet alleen werden de spelers tactisch afgedroogd door Oranje, het toernooi liet zien dat de 'gouden generatie' echt heel veel geluk moest hebben om kans te maken op de titel. Sterker nog, het geloof daarin is nul. De selectie mist diepgang, zeker achterin, en ontbeert voorin een internaitonale topcorer. Puisic kan op een goeie dag heel wat in z'n eentje, maar hij mist kwaliteit in de rest van het elftal om iets open te breken. Na het WK brak een onrustige periode aan vanwege het schorsen van Berhalter. En daarna lukte het niet om het spel op de wagen te krijgen. Verloren werd er van Panama in de Nations League, waardoor die titel niet geprolongeerd werd. Opnieuw een deukje in het vertrouwen. In de aanloop van Copa América werd kansloos verloren met 1-5 van Colombia. Het was niet eens de score, maar de manier waarop en de machteloosheid om te voetballen, die pijnlijk waren. Het toernooi zelf draaide uit op een teleurstelling om dat het elftal met z'n tienen (rode kaart Weah) er niet in slaagde een voorsprong te verdedigen. Het elftal ging roemloos het toernooi uit nadat het team tegen Uruguay absoluut teleurstelde.

En tegen deze achtergrond moet de nieuwe coach aan de slag. Geen gemakkelijke klus. Waarom Guus Hiddink?

In 2002 slaagde hij erin om een kansloos elftal naar de vierde plaats te loodsen op een toernooi in eigen land: Zuid-Korea. Hiddink is daar nog steeds een hele grote. 'Hiddingu' bracht discipline terug in het team, zorgde dat ze superfit waren en dat de tactieken klopten. Het Koreaanse team stal de harten van de supporters en tilde het voetbal in eigen land naar een hoger plan.

Wat maakte Hiddink de juiste man op de juiste plek?

1. Hij beschikte over een enorme dosis internationale ervaring. Hiddink had Real Madrid getraind, het Nederlands elftal en PSV. Prijzen gewonnen, nederlagen geleden, feestelijk binnengehaald en roemloos ontslagen. Hiddink had alles wel een keer gezien. Hij hoefde zich niet meer te bewijzen ten opzichte van de spelersgroep. Zijn gezag was er vanaf dag 1.

2. Hij kende alle tactieken uit het boekje. Ooit zorgde zijn team - Rusland - ervoor dat Nederland onverwacht uit het EK werd geknikkerd. Hiddink had ervoor gezorgd dat het Russische team in prima conditie was. Oranje was dat allerminst. Na een paar zware potten tegen onder meer wereldkampioen Frankrijk was de pijp leeg. En dat wist Hiddink. Vanaf de start oogde Rusland fitter. Uiteindelijk kwam het aan op verlenging en Oranje was niet meer vooruit te branden. Het ging kansloos ten onder met 3-1.

3. Hiddink was een uitstekende sportpsycholoog. Het spel wordt niet alleen op het veld gewonnen. Geestelijke voorbereiding is net zo belangrijk. En Hiddink beheerste dat spelletje als geen ander, nou ja, Louis van Gaal kon er ook wat van. Zo slaagde hij er als interim-coach in om gedesillusioneerde sterren bij Chelsea binnen een paar maanden aan de praat te krijgen. Ze wonnen in dat seizoen de FA Cup.

4. Dit is het kleinste pluspuntje: Hiddink was als speler actief in de Amerikaanse competitie. In de nadagen van zijn voetballersloopbaan speelde hij in Washington en Los Angeles. De Amerikaanse voetbalcompetitie is sindsdien drastisch veranderd, maar helemaal onbekend is het voor Hiddink dus niet.

Wenger

Ja, ik begrijp dat Hiddink met pensioen is. Als hij het niet wil doen, dan heeft het ook geen zin om verder aan te dringen. Maar welke coach dan wel? Klopp is volgens mij nooit een serieuze optie geweest. Thierry Henry en Patrick Vieira, namen die je ook hoort, missen ervaring als bondscoach. Misschien heeft Arsène Wenger er zin in? Hij heeft zich lovend uitgelaten over het Amerikaanse team en lijkt zijn pensioen rusteloos door te brengen.

Waarom Berhalters vertrek onvermijdelijk was

Het heeft niet lang geduurd: Gregg Berhalter, de coach van het Amerikaanse herenvoetbalteam is uit zijn functie ontheven. De officiële verklaring noemt geen reden voor het ontslag. Dat hoeft ook niet, het vertrek volgt na een zeer teleurstellende Copa América in eigen land, waarbij het herenteam er niet in slaagde de groepsronde te overleven.

De prestaties op het veld laten te wensen over. En dat is niet iets van de laatste dagen. Dat je met tien man tegen Panama een voorsprong niet kunt verdedigen, is onder de maat. Twee weken daarvoor verloor het elftal kansloos van Colombia met 5-1. Het was de grootste nederlaag in bijna tien jaar. Het was vooral de manier waarop verloren werd: totaal geen inzet, geen bezieling. Het bleek een teken aan de wand. Dit elftal kan bij vlagen redelijk tot goed voetballen, maar kan ook verschrikkelijk teleurstellen. Maar het belangrijkste voorteken daarvoor, zagen we in een wedstrijd tegen Panama, bijna precies een jaar voor de fatale match op Copa América.

Onder Gregg Berhalter had het Amerikaanse elftal zich gemanifesteerd als het beste team van Noord-Amerika, in de overigens armoedige competitie van de CONCACAF. Berhalter had het elftal overgenomen in 2018, nadat het elftal niet gekwalificeerd had voor het WK in Rusland. En onder zijn leiding behaalde het team de eerste voorzichtige successen: de Gold Cup en de Nations Cup werden gewonnen. In 2023 liep het echter mis tijdens de Nations Cup. De Amerikanen waren titelverdediger en leken op weg naar een volgende overwinning toen ze tegen Panama niet verder kwamen dan 1-1. Penalty's moesten uitsluitsel bieden en de VS verloren. Ook toen was Panama de scherprechter. Als je niet van Panama kunt winnen, als dat je *Angstgegner* is, dan heb je nog een lange weg te gaan.

Ruzie met de Reyna’s

Berhalter was niet de man om het team naar een hoger plan te tillen. Het is geen coach die internationaal aansprekend is. Begrijp me goed, ik denk dat ie voor het team veel betekend heeft. Hij kent de kern van het elftal door en door, en daar zit misschien ook wel zijn zwakte. Hij stond er te dicht op. Daardoor kon hij relletjes ook nauwelijks de kop indrukken. Dat bleek ook tijdens het WK in Qatar toen hij het aan de stok kreeg met Gio Reyna en diens familie. Gio is een van de meest talentvolle spelers van het team, maar ook erg blessuregevoelig. En het is zo'n speler die goed speelt als het hele elftal om hem draait. En dat is bij de Amerikanen lastig. Als Reyna in vorm is, speelt ie de sterren van de hemel en beslist wedstrijden. Maar die wedstrijden wisselen zich af met lange blessures en eenmaal terug moet Gio dan zijn plek weer veroveren.

In de aanloop naar Qatar raakte Reyna geblesseerd. Hij was op tijd terug voor het WK, maar duidelijk geen honderd procent. En dus kwam ie nauwelijks aan spelen toe. De speler vond dat vervelend, maar met name zijn vader vond het onverteerbaar.

Claudio Reyna is een ex-international die zijn zoon zag verpieteren op de bank. Hij besloot het recht in eigen hand te nemen, en onthulde dat Gregg Berhalter ooit een partner geslagen zou hebben. Hoewel de VS door Nederland vrij snel daarna uitgeschakeld werden, hebben de spanningen binnen het team natuurlijk niet geholpen.

Na het WK, waarin de VS aan de opdracht voldeden - de groepsronde overleven - volgde een onderzoek naar de vermeende mishandeling. Berhalters contract werd niet verlengd. Zijn adjudant nam tijdelijk de leiding over. Toen het onderzoek afgerond was, en Berhalter publiekelijk zijn excuses had aangeboden voor de mishandeling, begon de zoektocht naar een nieuwe coach. Tot mijn verbazing kreeg Berhalter een nieuwe kans.

Berhalter houdt naïef vast aan hetzelfde systeem: 4-3-3. Maakt niet uit welke tegenstander op de mat staat, Berhalter blijft uitgaan van de eigen aanvallende vermogens. En dat is niet altijd verstandig. Goed, de grootste kracht van het team zit in de aanval, maar de VS lopen keer op keer in het mes als ze een grote tegenstander treffen. Het bleek al tijdens de wedstrijd tegen Nederland, en opnieuw na de nederlagen tegen Colombia en Uruguay. Berhalter lijkt onvoldoende tactische bagage te hebben, om tijdens een wedstrijd de boel om te gooien. Uiteindelijk heeft 't 'm de das omgedaan.

Berhalter is weg, en nu? Morgen een blog over de ideale opvolger.

Amerika faalt in treffen met Panama

Wat een verschrikkelijke pot. De VS is er niet in geslaagd om te winnen van Panama. Panama. Laat dat nog een keer doordringen. De nummer 11 van de FIFA-ranglijst verliest van de nummer 43.

In de achttiende minuut kreeg rechtsbuiten Timothy Weah een rode kaart en daarmee veranderde het hele spel. Timothy Weah is de zoon van George Weah, de Liberiaanse voetbalheld.

Genaturaliseerd tot Amerikaan, speelde zijn voetballend bestaan buiten de VS in de Franse en Italiaanse competitie. Ik heb al veel wedstrijden met hem gezien en over het algemeen is hij de rust zelve. Begenadigd voetballer met een goeie techniek en inzicht die ook nog kan scoren. Hij is vastberaden en blijft altijd rustig. Tot vanavond.

Het begon met een aanval waarbij keeper Matt Turner geraakt werd in de lucht. Hij kwam lelijk terecht en moest later in de rust ook vervangen worden. Kort daarna was er een schermutseling met Weah en een Panamese verdediger. Weah maakt een slaande beweging en krijgt na interventie van de VAR een rode kaart.

Amerika lijkt niet bij de pakken neer te zitten en aanvaller Flo Balogun maakt een heerlijke goal. Maar het is duidelijk dat de afstanden niet te belopen zijn met tien tegen elf. Binnen drie minuten maakt Panama gelijk. De VS moet verdedigen en komt handen en voeten tekort om de voorzetten van de Panamese backs tegen te houden.

Met de rug tegen de muur gaan de Amerikanen de rust in.

Berhalters ingreep

Amerikaanse coach Gregg Berhalter gooide de boel om. Van de gebruikelijke 4-3-3 gingen ze naar een 5-3-1. De bedoeling was dat ze probeerden het gelijke spel te verdedigen, Dat lukte een heel eind, maar de nieuwe keeper Evan Horvath, de nummer twee, wist een bal in de korte hoek niet tegen te houden. Panama op voorsprong, Amerika in hoge nood met nog een paar minuten te gaan. Een rode kaart na een smerige overtreding van Panama mocht niet baten. Amerika verliest en is zo goed als uitgeschakeld.

Ik heb Amerika vaak in de allerlaatst seconden van een wedstrijden voor de poorten van de hel een zege wegslepen. Een allerlaatste vrije trap, een lucky goal, alles heb ik gezien. Maar vanavond bleef die beslissing uit.

Maandag is de beslissende wedstrijd tegen Uruguay. Zoals de zaken er nu voorstaan, moeten Pulisic en zijn teamgenoten die wedstrijd winnen. Een gelijkspel is vermoedelijk niet voldoende.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Amerika heeft vaker tegen Panama gespeeld en vaker van ze gewonnen. Is het dan toch de druk die ze parten speelt of zijn ze niet goed genoeg?

Niet goed genoeg

Vandaag vond ik het laatste. De VS-ploeg bulkt van het talent, maar op dit beslissende moment wisten Pulisic en Reyna het niet waar te maken. Geen flitsende actie, geen beslissende pass. Het was niet slecht, maar als je van Panama verliest, ook al is het met tien man, dan is de titel voor de WK ver weg.

En dat is jammer. Deze Copa América kwam als geroepen. Normaal gesproken heb je als organiserend land een moeilijke voorbereiding van alleen maar vriendschappelijke wedstrijden die je nooit echt op scherp zetten. Dit toernooi is voor de Amerikanen de laatste grote test voor dat WK. Maandag zullen we zien of ze voldoende kwaliteit hebben. De wedstrijd begint om 9pm ET, 3 uur 's nachts in Nederland. Ik hou m'n hart vast.

Amerika, Wereldkampioen 2026

Photo by Janay Peters on Unsplash

Zo. Het hoge woord is eruit: Amerika wordt wereldkampioen in 2026. De afgelopen maanden heb ik op dit blog een beetje lopen prutsen. Dan weer een paar blogjes, dan weer maanden niks. ik zat te stoeien met een centraal thema, en ik heb er nu eentje gevonden. Het nationale mannenelftal van de Verenigde Staten.

Waarom? Ik vind het een boeiende groep spelers. Ik heb ze een tijdje gevolgd de afgelopen jaren en ik denk dat Amerika aan de weg aan het timmeren is. Ik zag Ricardo Pepi hier al invallen in een wedstrijd tegen El Salvador en daar maakte hij echt een prima indruk: rustige jongen met een goed voetbalinzicht. Hij kon toen kiezen voor het Mexicaanse of het Amerikaanse elftal omdat hij twee paspoorten heeft. Pepi zag meer toekomst in de VS, voelde zich hier ook thuis, en kreeg van bondscoach Gregg Berhalter een kans in het nationale team. Eigenlijk een beetje te vroeg ging hij naar Europa (naar Duitsland en toen naar Nederland), want hij moet nog veel leren. Dat ie uiteindelijk voor Groningen en PSV ging voetballen kon ik niet weten, maar het is het zoveelste haakje van dit elftal met Nederland.

Nederland

Ik noemde Berhalter al, die heeft een tijdje in Nederland gevoetbald (onder meer bij SC Cambuur). Sergiňo Dest is geboren in Nederland maar komt uit voor het Amerikaanse elftal. Luca de la Torre speelde voor Heracles. Earnie Stewart werkt bij PSV, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Stuk voor stuk mensen die moesten kiezen voor Nederland of Amerika. En hoewel ik nooit een topvoetballer geweest ben, is dat een situatie die ik me heel goed kan voorstellen.

In 2026 wordt het WK Voetbal voor mannen georganiseerd in Mexico, Canada en de Verenigde Staten. De opleiding van het huidige Amerikaanse elftal is daarop gericht. Ze hebben nu een generatie voetballers die - naar het oordeel van de Amerikaanse experts - het ver kan gooien op dat toernooi. Spelers als Pulisic, Reyna, Weah en Dest zouden dan op hun best moeten zijn kwa leeftijd. We gaan het zien.

“Spelers als Pulisic, Reyna, Weah en Dest zouden dan op hun best moeten zijn kwa leeftijd. We gaan het zien.”

De organiserende landen hoeven natuurlijk niet mee te doen in de kwalificatie omdat ze automatisch geplaatst zijn. Dat is mooi want als het thuisland of in dit geval de thuislanden, zou het enthousiasme in de gastlanden een stuk minder zijn. Het nadeel is dat de nationale elftallen nauwelijks nog serieuze wedstrijden hoeven te spelen.

Amerika, Mexico en Canada zijn alle drie geselecteerd om dit jaar mee te doen aan de Copa America, het Zuid-Amerikaanse kampioenschap. Het uitnodigen van landen uit Noord-Amerika komt vaker voor, maar het is nu wel een uitgelezen kans voor Berhalters team om zich van zijn beste kant te laten zien. Het toernooi wordt ook nog eens georganiseerd in de Verenigde Staten, dus ook een mooie manier om te kijken hoe de stadions eruit zien.

VS-Bolivia

Vanavond speelt het Amerikaanse elftal zijn eerste wedstrijd, tegen Bolivia. Dat elftal won het toernooi eenmaal, in 1963 toen het ook in Bolivia gehouden werd. Ze profiteren van hun vermogen om op grote hoogte te kunnen spelen. Dat is vanavond niet het geval. Bolivia staat 84e op de FIFA wereldranglijst, de VS op plaats 11. Mijn voorspelling: 2-1 winst voor de VS.

Het elftal mist Sergiňo Dest die in de slotfase van de competitie in de eredivisie een zware blessure opliep. Zonder hem in de verdediging mist het elftal diepte en creativiteit. De verdediging is sowieso de zwakste schakel van het team. Het elftal is bovendien op zoek naar een echte nummer 9, en heeft moeite met scoren. Vandaar: 2-1.